“Er was zoveel onduidelijk, dat was bij het Servicepunt wel anders”

,,Ik heb weleens huilend op straat gestaan. Eenmaal terug in Nederland was alles anders. En dan te bedenken dat ik in mijn jonge jaren zelf in de hulpverlening heb gezeten. Ik werkte met jongeren. Vervolgens behaalde ik nog een diploma om met verslaafden te mogen werken. Voorheen kende ik de sociale kaart erg goed. Nu was ik een van de senioren die hulp van het Servicepunt XL nodig had.”

Ik heb genoten van het reizen, maar de keerzijde van de medaille was dat ik geen pensioen heb opgebouwd

,,Ik ben in Suriname geweest, heb ontwikkelingswerk in Afrika en India gedaan en heb uiteindelijk 10 jaar lang in Frankrijk gewoond. Hoewel ik heb genoten van het reizen, is de keerzijde dat ik geen pensioen heb opgebouwd. Daar dacht ik wel mee weg te komen. Eerlijk gezegd had ik niet eens verwacht dat ik mijn pensioenleeftijd zou halen. Ik was er niet mee bezig.

Het leven voor senioren in Frankrijk is ook niet alles, maar hier moet ik de huur betalen met een bijstandsuitkering

Bijna kreeg ik gelijk. Acuut moest ik terug naar Nederland voor een operatie. Een tumor op mijn nier en daarbij kreeg ik ook nog eens blaaskanker. Na de operatie besloot ik hier te blijven. Het leven voor senioren in Frankrijk is ook niet alles. Gelukkig kon ik een woning vinden, maar moest de huur betalen met behulp van een bijstandsuitkering. Daar ging 75% van mijn maandinkomen. Van 200 euro kon ik de rest van mijn lasten niet betalen. Ik moest zo snel mogelijk huursubsidie aanvragen. Helaas crashte mijn oude computer, ik kwam gewoon niet verder. Hoewel ik op veel plekken was geweest, wist ik niet meer waar ik aan kon  kloppen om echt geholpen te worden.

Toen ik naar buiten liep was niet alleen mijn computerprobleem opgelost

Via, via hoorde ik over een ‘buurthuis’ bij mij om de hoek. Dat bleek het Servicepunt XL waar senioren terecht kunnen voor hulp en ondersteuning. Ik ging direct op pad. Liep er in eerste instantie een paar keer aan voorbij. Eenmaal binnen bij het Servicepunt XL werd ik heel leuk geholpen. Ik vertelde over mijn computerprobleem. Toen ik naar buiten liep was niet alleen mijn computerprobleem opgelost, die stonden daar geheel tot mijn beschikking, ook de aanvraag voor huursubsidie was de deur al uit.

Er was meer ‘feeling’ voor me

Ik werd zo prettig benaderd. Er is over het algemeen veel wantrouwen in de hulpverlening. Bij hulpvragen kreeg ik wel eens het gevoel dat ze me een oplichter vonden. Dat is geen fijn gevoel. Bij het Servicepunt XL had ik dat gevoel niet. Mensen kijken met een open blik. Ze kijken zonder vooroordeel naar wie je bent. Er was meer ‘feeling’ voor me. Ik werd direct geholpen en kreeg niet alleen koffie, maar ook eindelijk mijn huursubsidie.

‘Kom maar gewoon terug als u nog meer vragen hebt’

Het geeft ook een fijn gevoel dat ik gewoon om de hoek terecht kan met al mijn vragen. Ik woon drie straten bij het servicepunt vandaan en loop geregeld even binnen. Laatst nog voor een probleem met mijn mobiele telefoon. Ik had geen idee hoe die werkte. ‘Kom maar langs’, zie de jongeman achter de desk. Hij gaf me drie lesjes, verdeeld over verschillende dagen en nu begrijp ik hoe ik kan mailen en telefoneren. Het is nooit eens klaar. Telkens weer hoor ik: ‘kom maar gewoon terug als u nog meer vragen hebt’.

Ik zit thuis dagen alleen, dat wil ik doorbreken door iets vrijwilligs te gaan doen

Dat is makkelijk, zeker wanneer je bijna niemand hebt. Ik realiseer me wel dat ik eenzaam ben. Dat durf ik best te zeggen. Het ik-tijdperk is hier ingetreden. Daarnaast heb ik weinig geld, dus kan ook niets doen. Niet gezellig naar bioscoop of naar een cafe. Zo raakt je in een isolement. Soms ga ik een ommetje maken en op een bankje zitten in het centrum. Ik zit thuis dagen alleen, dat wil ik doorbreken door iets vrijwilligs te gaan doen. Misschien wil ik een inburgering- of taalcursus gaan geven. Ook daar helpen ze me bij het servicepunt mee. Ik heb morgen een gesprek. Dan gaan we kijken wat er bij mij past.”